Yokuş Yukarı

Öğretmenlerim
Sizler bana salt ders değil
Canınızdan can verdiniz
Daha dersliğe girmeden siz
Duyardık barut kokusunu
Kurtuluş Savaşından sinmiş derinize
Bilemedik barış tanrıları olduğunuzu
Ne de alçakgönüllüydünüz
Kiminizin yarası içinde kiminizin yüzünde
Bigünden bigüne övünmediniz
Bir yonutçu gibi yonttunuz biçimlendirdiniz Uğraşa didine bizi insan ettiniz Nasıl nasıl' yokla hiçle enazla yetindiniz Kendiniz için hiçbişey istemediniz Yurdumuzun acısı çarpardı yüreklerinizde Bir İstiklal Madalyası yetiyordu size Bakıyorum da şimdiki bizlere utanıyorum Yoksa sizler göklerden mi indiniz Sonra darılıp da bize Yine göklere mi çekildiniz Saçtan tırnağa baştan ayağa özveri Ey beni ben yapan öğretmenlerim Anılarınız önünde ağlayarak eğilir Hiç el öpmemiş dudaklarımla Ellerinizden öperim öperim öperim